MAÏTRESSE
DE POËTE
Un brut desfici. Com, només un ritme,
si
el ritme ens fa d’ofici? Ara, vells,
reclamem més. I diem:
quan la vida
volia imitar l’art, érem cadells.
….Però
no té remei. Què pot la nova
mà que estrenyem, sinó calcar
records?
Els versos que ell ha pres d’aquesta noia
són
immortals fins a la nostra mort.
….S’hi assembla massa,
doncs, i no té forma
ni lloc de cos. Un ritme despullat.
Marca
del talent dur. I quina angoixa,
d’enveja o de menyspreu, ens
va burlant!
….Pensem que és vil qui deixa vida buida?
No,
tan morals no ho som. O no creiem
que ell xuclés res. És ella,
merescuda
al cap dels anys i d’obstinada fe,
….que
li va fer present el que ell, com neci,
anava creant ja quan era
fals.
Un averany ens turmenta. Que el mèrit
se sent ben
poc feliç, recompensat.
….Va poder veure el seu estil de
creure.
I sí, va escriure molt millor que mai.
S’hi
havia compromès. Quan la va perdre
devia ser com acabar un
poema
i publicar-lo i cridar l’èxit.
…………………………..“Wyatt
ha
traspassat al rei Anna Bolena”.
Gabriel Ferrater (Les dones i els dies, 1968)
MAÏTRESSE DE
POËTE
Una sucia desazón. ¿Cómo, solo un ritmo,
si
el ritmo nos hace de oficio? Ahora, viejos,
pedimos más. Y
decimos: cuando la vida
quería imitar el arte, éramos
cachorros.
….Pero no tiene remedio. ¿Qué puede hacer la
nueva
mano que estrechamos, sino calcar recuerdos?
Los
versos que él ha tomado de esta muchacha
son inmortales hasta
nuestra muerte.
….Pues se parece demasiado, y no tiene
forma
ni lugar de cuerpo. Un ritmo desnudo.
Marca del duro
talento. ¡Y qué angustia,
de envidia o de desprecio, nos va
burlando!
….¿Pensamos que es vil quién deja vida vacía?
No,
tan morales no somos. O no creemos
que él chupara nada. Es
ella, merecida
al final de los años y de fe obstinada,
….quien
le descubrió lo que él, necio,
iba creando ya cuando era
falso.
Un augurio nos atormenta. Que el mérito
se siente
muy poco feliz, recompensado.
….Pudo ver su estilo de creer.
Y
sí, escribió mucho mejor que nunca.
Se había comprometido.
Cuando la perdió
debía de ser como acabar un poema
y
publicarlo y vocear el éxito.
………………….…………..“Wyatt
ha
traspasado Anna Bolena al rey”.
Gabriel Ferrater (Les dones i els dies, 1968)
(Versión de Pedro Casas Serra)
No hay comentarios:
Publicar un comentario