sábado, 27 de febrero de 2016

La cisterna

LA CISTERNA


Eduard: Com Prometeu,
vas pendre un tresor als deus,
i també com Prometeu,
vas ser castigat pels deus.

Ploro avui la teva mort,
i em rebel.la l’injusticia
de que hagis estat punit
per robar d’amor un brí.

“Felicitat: dó de Deu”.
Ningú més no ens podía dir
com, quan ni amb quí
podiam d’anar a dormir.

Eduard: ¿Com vas gosar
canviar suavitat per múscul,
elasticitat per força,
tendresa per resistència?

La llibertat d’estimar
tal com som i com sentim,
sense limits ni barreres,
ens has deixat per botí.


Pere Casas Serra (22-01-1995)




LA CISTERNA


Eudaldo, cual Prometeo

robaste el fuego a los dioses

y al igual que a Prometeo,

los dioses te castigaron.


Hoy me entristece tu muerte

y rebela la injusticia

de que fueras sancionado

por algo de amor robado.


“Felicidad: don de Dios”.

Nadie más podía decirnos

cómo, cuándo, ni con quién

debíamos acostarnos.


Amigo, cómo pudiste

cambiar redondez por músculo,

elasticidad por fuerza,

dulzura por resistencia.


Hacer posible el amor

como somos y sentimos,

sin límites ni barreras,

nos dejaste por botín.


Pedro Casas Serra (22-01-1995)



No hay comentarios:

Publicar un comentario