martes, 30 de octubre de 2012

"O poema do amigo" de Mario Quintana


Estranhamente esverdeado e fosfóreo,
Que de vezes já o encontrei, em escusos bares submarinos,
O meu calado cúmplice!

Teríamos assassinado juntos a mesma datilógrafa?
Encerráramos um anjo do Senhor nalgum escuro calabouço?

Éramos necrófilos
Ou poetas?
E aquele segredo sentava-se ali entre nós todo o tempo,
Como um convidado de máscara.
E nós bebíamos lentamente a ver se recordávamos...
E através das vidraças olhávamos os peixes maravilhosos e terríveis cujas complicadas formas eram tão difíceis de compreender como os nomes com que os catalogara Marcus Gregorovius na sua monumental Fauna Abyssalis.

Mario Quintana (O Aprendiz de Feiticeiro, 1950)


El poema del amigo

Extrañamente verdoso y fosforescente,
Que encontré a veces, en escusados bares submarinos,
¡Mi callado cómplice!

¿Habríamos asesinado juntos a la misma mecanógrafa?
¿Habríamos encerrado a un ángel del Señor en algún oscuro calabozo?

¿Éramos necrófilos
O poetas?
Y aquel secreto estaba siempre entre nosotros,
Como un invitado enmascarado.
Y bebíamos lentamente para ver si recordábamos...
Y a través de los cristales mirábamos los peces maravillosos y terribles cuyas complicadas formas eran tan difíciles de comprender como los nombres con que los catalogara Marcus Gregorovius en su monumental Fauna Abyssalis.

Mario Quintana (O Aprendiz de Feiticeiro, 1950)
(Versión de Pedro Casas Serra)

No hay comentarios:

Publicar un comentario