viernes, 26 de octubre de 2012

"Quando eu morrer e no frescor de lua..." de Mario Quintana


Quando eu morrer e no frescor de lua
Da casa nova me quedar a sós,
Deixai-me em paz na minha quieta rua...
Nada mais quero com nehum de vós!

Quero é ficar com alguns poemas tortos
Que andei tentando endireitar em vão...
Que lindo a Eternidade, amigos mortos,
Para as torturas lentas da Expressão!...

Eu levarei comigo as madrugadas,
Pôr de sóis, algum luar, asas em bando,
Mais o rir das primeiras namoradas...

E um dia a morte há de fitar com espanto
Os fios de vida que eu urdi, cantando,
Na orla negra do seu negro manto...

Mario Quintana (A Rua dos Cataventos, 1940)


Cuando yo muera y a la fresca luna...

Cuando yo muera y a la fresca luna
De la nueva casa me quede solo,
Dejadme en paz en mi tranquila calle...
¡Nada quiero con nadie de vosotros!

Quedaré con algunos versos sueltos
Que anduve enderezando vanamente...
¡Qué linda Eternidad, amigos muertos,
Para las lentas formas de Expresión!...

Conmigo llevaré las madrugadas,
Puestas de sol, las alas en bandadas,
Más el reír de las primeras novias...

Y observará la muerte con espanto
la vida en hilos que yo urdí, cantando,
En la orla negra de su negro manto...

Mario Quintana (A Rua dos Cataventos, 1940)
(Versión de Pedro Casas Serra)

No hay comentarios:

Publicar un comentario