sábado, 26 de marzo de 2022

"SÀTIRA XXXIX – DEL SORRUT TOCATARDÀ" de Guerau de LIost (Sàtires, 1928)

SÀTIRA XXXIX – DEL SORRUT TOCATARDÀ 

Qui descentrat pastura, porta el desordre a casa.
Si els teus en pau no deixes, serà que no tens pau.
Un home sense vicis, passat que sigui un ase
o un àngel, és que puja un viciot de frau.

No culpis el negoci ni l’oportuna astènia,
d’aquest posat que muda, patètic, taciturn.
Receptaré, si em dónes la teva amable vènia,
missa de vuit, casar-te i allitament nocturn.

Veig de quin peu ranqueges. ¿No vols, de grat, esposa
i la germana et cansa? Una àvol et té pres.
Combats el matrimoni amb una austera prosa?
L’austeritat disfressa un embolic de pes.

El teu aplom ve un dia que una mirada el torba.
El mètode en el vici, ve un dia que es desfà.
El dia que et repensis hauràs passat la corba.
Faràs com la botzina: “demà”, “demà”, “demà”…

………..No pots negar Déu si et destorba.

Guerau de Liost, Sàtires, 1927
Ilustracions de Xavier Nogués


*


SÁTIRA XXXIX – SOBRE EL HURAÑO FLEMÁTICO

Quién pace distraído, trae el caos a casa.
Si no dejas en paz a los tuyos, será que paz no tienes.
Un hombre sin defectos, salvo que sea un asno
o un ángel, es que alimenta un defecto escondido.

No culpes al negocio ni a la oportuna astenia,
de este gesto que muda, taciturno, patético.
Recetaré, si otorgas tu complaciente venia,
misa de ocho, casarte y de noche encamarte.

Veo de qué cojeas. ¿No deseas esposa
y la hermana te cansa? Un mal te tiene preso.
¿Combates el connubio con una austera prosa?
La austeridad disfraza un lío de cuidado.

Tu aplomo llega un día que una mirada turba.
El método en el vicio, un día se deshace.
El día que medites superarás la curva.
Dirás como bocina: “mañana”, “mañana”, “mañana”…

………..
Negar a Dios no puedes si te estorba.

Guerau de Liost, Sàtires, 1927
(Versión de Pedro Casas Serra)


No hay comentarios:

Publicar un comentario